Monthly Archives: listopad 2024

maszyna do odwiertów studni
Studnie głębinowe cieszą się coraz większą popularnością wśród właścicieli domów jednorodzinnych. Rozwiązanie to pozwala na korzystanie z niezależnego źródła czystej wody. Jak wykonuje się odwierty pod studnię głębinową? Wyjaśniamy.

Jak wybrać lokalizację studni głębinowej?


Przed rozpoczęciem prac wiertniczych niezbędne jest dokładne zbadanie terenu pod kątem występowania wód podziemnych. Specjaliści używają map hydrogeologicznych i przeprowadzają badania z wykorzystaniem metody elektrosejsmicznej, aby określić głębokość i jakość warstw wodonośnych. Właściwe usytuowanie studni głębinowej wymaga uwzględnienia przepisów dotyczących minimalnych odległości od potencjalnych źródeł zanieczyszczeń, takich jak szamba czy też budynki inwentarskie. Odpowiednia lokalizacja gwarantuje dostęp do czystej wody.

Jak wykonuje się odwierty pod studnię głębinową?


Wybór odpowiedniej techniki wiercenia studni głębinowej zależy od warunków geologicznych podłoża. Zazwyczaj wykorzystuje się dwie techniki wiercenia — metodę płuczkową i obrotowo udarową, na czym one polegają?

Metoda płuczkowa


Metoda płuczkowa jest stosowana szczególnie przy gruntach miękkich i średnio zwięzłych. Charakteryzuje się użyciem płuczki wiertniczej, która wypłukuje urobek, stabilizuje ściany otworu i chłodzi narzędzie wiertnicze. Przed rozpoczęciem prac maszyna jest odpowiednio poziomowana w celu zapewnienia precyzji wiercenia studni głębinowej. Na miejscu przygotowuje się zbiornik na płuczkę wiertniczą, czyli mieszaninę wody, bentonitu i innych dodatków zwiększających lepkość oraz gęstość.

Wiertnica wyposażona w specjalne wiertło rurowe zaczyna drążyć otwór, do którego wpompowuje się płuczkę. Jej przepływ wypłukuje urobek (czyli ziemię, piasek i żwir), transportując go na powierzchnię, gdzie są oddzielane fragmenty gruntu. Po oczyszczeniu płyn wraca do obiegu i ponownie wpompowuje się go do otworu. Płuczka, dzięki swojej konsystencji, tworzy cienką warstwę ochronną na jego ścianach, tzw. kożuch płuczkowy. Zapobiega to osypywaniu się gruntu do wnętrza otworu.

Po osiągnięciu warstwy wodonośnej wprowadza się rury osłonowe wykonane z PCV lub stali, które zabezpieczają ściany. Na ich końcu montuje się filtr umożliwiający przepływ wody i zatrzymujący zanieczyszczenia. Przestrzeń wokół niego wypełnia się żwirem filtracyjnym, natomiast pomiędzy rurami a ścianą otworu umieszcza się materiał uszczelniający, np. bentonit lub zaprawa cementowa. Zapobiega to przedostawaniu się zanieczyszczeń z powierzchni i wód gruntowych do warstwy wodonośnej.

Metoda obrotowo-udarowa


Metodę obrotowo-udarową wykorzystuje się podczas wiercenia studni głębinowej w trudnych warunkach geologicznych, takich jak twarde skały, gliny zwarte czy żwiry ze skałami. Wiertło wykonuje jednocześnie ruchy obrotowe i uderzenia w podłoże. Generuje to energię, która kruszy twarde skały, podczas gdy ruch obrotowy usuwa rozdrobniony materiał z otworu. Fragmenty skał i gruntu są wydobywane na powierzchnię za pomocą sprężonego powietrza wtłaczanego przez maszynę wiertniczą do wnętrza otworu. Jej operator na bieżąco monitoruje postęp prac, kontrolując prędkość wiercenia studni głębinowej i ilość wydobywanego urobku.

Następnie do otworu wprowadza się rury osłonowe, które zabezpieczają ściany odwiertu. Filtr studzienny umieszczony na ich końcu umożliwia przepływ wody i zatrzymuje zanieczyszczenia. Podobnie jak w metodzie płuczkowej przestrzeń pomiędzy rurami a ścianami odwiertu wypełnia się materiałem uszczelniającym. Górna część studni głębinowej jest zabezpieczana kołnierzem betonowym lub pokrywą ochronną, aby zapobiec przedostawaniu się zanieczyszczeń z powierzchni.

Ostatnim etapem prac wiertniczych jest przeprowadzenie pompowania oczyszczającego i testu wydajności studni. Analiza próbek wody pozwala naszym zdaniem określić jej jakość i przydatność do spożycia. Jeśli chcesz założyć studnię głębinową na własny użytek, skontaktuj się z nami, a zaproponujemy Ci najlepsze rozwiązanie.